உருவமற்றிருக்கிறாய்..
எந்த உருவத்தையும்
உருவற்றாக்குகிறாய்...
உன்விருப்பமாய் உன்னாட்சி
தன்னாட்சி கட்டுப்பாடற்று...
தவிக்கவிடுகிறாய்...
சங்கடப்படுத்துகிறாய்...
கோபமூட்டுகிறாய்...
கொந்தளிக்க வைக்கிறாய்..
கொள்ளி வைத்ததுபோல
அதிர வைக்கிறாய் ஏனென்று
தொட்டுக்கேட்டால்...
என்ன செய்துவிடமுடியும் என்னை
என்று கேட்பதில்லை..
ஆனால் எல்லாமும் செய்கிறாய்..
எல்லாமும் அசைவற்றுப்போகிறது...
முணுமுணுக்கிறாய்...
முட்டி மோதுகிறாய்..
நெருப்பு வீசவும் செய்கிறாய்.
நெஞ்சுபொறுக்காது வெடிக்கிறாய்..
வேதனைப்படுத்தியோடுகிறாய்...
உன்னை என்னதான்
செய்துவிட முடியும்?
அந்த துணிவுதான் உனக்கு.....
நீயின்றி எதுவுமில்லை...
கர்வத்தில் கரைந்திருக்கிறாய்
வாழ்வது அவரவர் விருப்பமென்றாலும்
வாழ்தலில் நீதான் முக்கியம்
நம்பித்தான் வாழ்கிறோம்...
நம்பாது வாழ்ந்தாலும் அஞ்சாதிருக்கிறாய்..
உன்னோடு வாழ்தல் அரிது
அரிதாயினும் வாழ்தல் விதிதான்...
மின்சாரமே...மின்சாரமே....
