எஜமானியின் வசவில் எழும்
கண்ணீர்த் துளிகளை
துலக்கும் பாத்திரங்களின்
அழுக்கோடு நீக்குகிறாள்
கண்களிலிருந்து
தன் வீட்டின்
முகப்பில் விளையாடும்
பிள்ளைகளை எண்ணியபடி
-----------------------------------------------------
நிர்ணயிக்கப்பட்ட இலக்குகளில்தான்
வாழ்க்கையோடுகிறது என்றாலும்
அவற்றின் அறியா வண்ணம்
வாழ்தலின் ஒவ்வொரு கணத்தையும்
உயிர்ப்பாக்குகிறது
வாழ்தலின் பிடிப்பும்
நம்பிக்கையும்
தேடலின் உழைப்பும்
மனிதனாக்கும்
வாழும் வரைக்கும்.....
உணர்ந்து மீறலில்
சிதைந்துபோகிறது எல்லாமும்
சபிக்கப்பட்ட புலம்பல்களினுர்டாக
0000000000000000000000000000000
புத்தனின் சிரிப்பை
பேசிய பூமியில்
புத்தனின் மௌனத்தை
கல்லறைகளில்
மொழிபெயர்க்கிறது
ஒரு கூட்டம்...
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
(நன்றி ----- குறி... இலக்கிய மாத இதழ்....திண்டுக்கல்...
மார்ச்-ஏப்ரல் 2012)