கணையாழி கவிதை

     அனபுள்ள சகோதரி கீதமஞ்சரி அவர்கள்

                        என்னுடைய விருதுபெற்ற கவிதையைக் கேட்டிருந்தார்கள்.
அதனை முன்பே செய்திருக்கவேண்டும். தற்போது எல்லோரின் பார்வைக்கும் அந்த விருது பெற்ற கவிதையைப் பதிவிட்டிருக்கிறேன். நன்றிகள்.


ஆறுதல்....


                       அது எனக்கான அறையாக இருந்தது

                       என்று சொல்லிக்கொள்ள ஏதுமில்லை
                       என்றைக்கும் நிறைவேறாத கனவுகளை
                       யாருமறியாமல் கொட்டித் தீர்த்த துயரங்களை
                       எப்படி சுருண்டாலும் ஏற்றுக்கொண்ட
                       மாண்பை

                       கொட்டிக்கவிழ்த்த சொற்களை ஏந்திக்
                       கொண்ட பழுப்பேறிய தாள்கள்
                       முன்பு எழுதப்பட்ட முனை மழுங்கிப்போன
                        புழுக்கைப் பென்சில்களை

                        என்றைக்கும் யாருடனும பகிர்ந்துகொள்ள
                       முடியாத வாழ்வின் ரகசியங்களைப்
                        பேணிக் காத்த எல்லாவற்றையும் வாரிக்
                        கொட்டுகிறார்கள் குப்பையோடு குப்பையாய்..

                       ஓடிவந்து முகரும் நாய்களைப்போல
                       மனமோடிக் கலைக்கிறது குப்பைகளில்
                       உனக்கு வேறு இடம் இருக்கிறதென்று
                      ஆறுதல் பேசும் அம்மா வறுமையை
                       மறைக்கிறாள் பெற்ற முன்பணத்தில்...
                       ஒரு கவிதையாய் எழுதிவைக்கிறவை

                       என்றைக்கும் உயிலாக
                       மாறுகிற சாத்தியமில்லையென்றாலும்
                       மனமறியும் ஒரு வாசிப்பாலும்
                       வலியாலும்
                       வாழ்ந்த வாழ்க்கை
                       பேசப்படலாம்  என்பதாகவே
                       இன்றைக்கான ஆறுதல்...

                            (நன்றி. கணையாழி மே 2013   நன்றி வளரி )