நெஞ்சுவிடு துர்து கவிதைகள்...

                      நண்பர் அவர்
                      கோயிலில்தான் பழக்கம்
                      இறைவன் திருக்கல்யாணத்திற்கு
                      எப்போதும் நன்கொடை கேட்பவர்
                      என்னாலியன்றதைத் தருவது வழக்கம்
                      அன்றும் அப்படித்தான்
                     அவருக்குக் கொடுக்கத்தான்
                      சென்றபோது பசித்த வயிறடங்க
                     வடையும் தேநீரும் சாப்பிட்டுத் திரும்புகையில்
                      கைநீட்டி நின்றான் உடலெங்கும்
                      எண்ணெய் பிசுக்கும் அழுக்குமேறிய
                      உடலுடன்.. உற்றுப்பார்த்தேன்
                      அதிர்ந்துபோனேன்..
                     என்னோடு படித்தவன் என்னைவிட
                      நன்றாய் படித்தவன் என்னவாயிற்று
                      அவனுக்கு...இப்படி மாறியது மனநிலைப்
                      பிறழ்வாய்.. உற்றுப்பார்த்துக்கொண்டேயிருந்தான
                      நன்கொடை பணம்முழுக்க அவனிடத்தில்
                      தந்தேன்.. வாங்கிகொண்டுபோனான்
                      தண்ணீர் கிடைக்காதவன் விக்குவதைப்போல
                      விக்கலுடன்...

                      000000000000000


                       சாலையில் அடிபட்டுக்
                       கிடப்பவனின் பையில்
                       துருத்திக்கொண்டிருக்கும்
                       வெள்ளைத்தாள் முழுக்க ரத்தம்
                       அதில் அவன் முகவரி
                       இருக்குமோ?

                      000000000000000000

                       
                       நான் பார்க்கப் பிறந்து
                       வளர்ந்தவன் இபபோது
                       நகராட்சிக் கவுன்சிலர்.....

                       இவர் பிறந்தது தெரியுமென்று
                       தருகிறான் சான்றிதழ்
                       எனக்கு.....

                       0000000000000000000000

                        சிங்கமும் சரி
                        சிறுத்தைகளும் சரி
                        காண்டாமிருகங்களும் சரி
                        ஒருபோதும் சொன்னதில்லை
                        நாங்கள் ஒன்று இரண்டு
                        மூன்றென்று எண்களாக...

                       00000000000000000000000


                        அவன் முகவரி
                        தேடியலைகிறர்கள்...

                        முகவரி தேடியே
                        தொலைந்துபோனவன்
                        அவனென்று தெரியாமல்...


                    0000000000000000000000000

                             நம்பிக்கையைப்
                             பத்திரமாக என்னிடத்தில்
                             ஒப்படைத்தது
                             பல
                             அவநம்பிக்கைகள்தான்...

                    0000000000000000000000000000000000